Bildirici’nin yazısı şöyle:
“Umarım iki seçim akşamında muhalif televizyonların ekranlarında sonuçları yorumlamaya çalışan gazeteciler, ekran başına geçip kendilerini seyrederler.
Çoğunun o akşamki televizyonculuk performanslarından şad kalmayacaklarına, dersler çıkaracaklarına eminim. O akşamların heyecanı, duygusal travması içinde söylenmiş o denli kelamlar var ki, sakin gözle izlendiğinde gazetecilik çizgisinin birden fazla defa aşıldığı anlaşılır.
İki seçim akşamında da o ekranlardaki gazeteciler sonucu kabullenmek istemiyor, serinkanlı tahliller yapmak yerine temelsiz münasebetler yaratmaya çalışıyor; hatta bazıları de heyecanla “Hattı müdafaa yok. Sathı müdafaa var. Teslim olmak yok” üzere “savaş” ve “mücadele” benzetmeleri yapıyordu. Ajansların, YSK’nın ve CHP’nin dataları ile de yetinmeyip sandık başlarından gelen imzalı tutanaklardaki sonuçlarla inanılmaz bir data karmaşası da yaratıldı. Sonucun açığa çıktığı saatlerde bile hâlâ Erdoğan’ın “havlu attığı” söylenebiliyordu.
Sonucun kabullenilememesinin asıl nedeni, Kılıçdaroğlu’nun kazanacağına ait beklentinin büyüklüğü ve angaje olunmasıydı. Anketler, toplumsal medya ve CHP idaresi aylar öncesinden sanal bir ortam yaratmıştı. CHP seçimin birinci cinste kazanılacağına o denli inanmıştı ki, seçim sonrasında iktidara gelince yapılacaklara seçim kampanyasından daha fazla odaklanmıştı.
Düşünün altı partinin temsilcileri, ihtişamlı bir merasimle açıklanan 244 sayfalık “Mutabakat Metni” üzerinde günlerce çalıştı. Muhalif medya ise seçim kazanmadan, hatta aday üzerinde bile mutabakattan “Hükümet Programı” hazırlamanın anlamsızlığını sorgulamak bir yana alkış tuttu. Metnin içeriğine ait cılız tenkitler yöneltildi yalnızca.
Çünkü muhalif medya da yaratılan sanal ortamdan azade tutamıyordu kendini. İşin içinde bir de demokrasi çabası olunca aralı davranmaktan, anketlere temkinli yaklaşmaktan, her söyleneni sorgulamaktan ve en kıymetlisi de eleştirmekten vazgeçilmişti.
Muhalif TV kanallarında her akşam saatlerce konuşup duran gazeteci, siyasetçi ve uzmanlar da Erdoğan ve AKP iktidarının kaybetmesinin mutlak olduğu havasını besliyorlardı. “Yankı odası”nın kesimiydi hepsi. Gazeteciler, haber ve bilgi aktaran, tahlil yapan bireyler olmaktan çok “yorumcular” haline gelmişlerdi. Haber programlarında yorum, haberin önüne geçmişti. Tahliller, ek bilgiler değil direkt ferdî görüşlerini lisana getiriyordu sunucular.
Hal bu türlü olunca seçim akşamlarında ekranlarda konuşan gazetecilerin farklı davranmaları beklenemezdi. Angaje gazetecilik savunma refleksi göstermiş, düş kırıklığı dışa vurmuştu.
Şimdi seçimler bitti; yeni bir devir başladı. CHP, YSP ve muhalefet partileri üzere muhalif medyanın, bilhassa TV’lerin yenilenmesi gerek. Hiçbir şey olmamış üzere motamot sürdürülemez.
Yenilenmeye ekranlardaki “konuşan kafalar”ı uzmanlık seviyesine indirip, bilgiyi, haberi, araştırmayı çoğaltarak başlayabiliriz. Habire konuşan gazetecileri ve haber bülteni sunucularını kendi seslerinin büyüsünden kurtarmak bile kıymetli bir adım olur”